Gazeta Jubileuszowa.

 Na pewno starsi mieszkańcy naszej miejscowości pamiętają tę gazetkę. Być może niektórzy z Was z pieczołowitością przechowujecie ją na pamiątkę. Tzw. "Gazeta jubileuszowa" została wydana z okazji 25-lecia szkoły podstawowej w Smolnie Wielkim jesienią 1993 roku. 

Dla przypomnienia przedstawiam tę gazetkę. To kawałek historii naszej szkoły ciekawie opisany. Sporo tu wiadomości już historycznych. Dla młodszego pokolenia to będzie coś nowego i wiedza o szkole ich rodziców. 

Majątek w Ostrzycach.

 Znalazłem ciekawy dokument, wprawdzie powojenny, ale to też kawałek historii naszej Małej Ojczyzny. Otóż w Archiwum Akt Nowych w dziale Ministerstwa Ziem Odzyskanych ( było takie ministerstwo) z roku 1946, jest taki rozdział- " Wykazy i opisy folwarków zakwalifikowanych na osadnictwo spółdzielczo-parcelacyjne i parcelacje w powiecie Babimost w woj. poznańskim ( Ziemia Lubuska)".

Znajduje się tu opis majątku w Ostrzycach z czerwca 1946 roku. W związku z tym, że dokument ten jest dosyć czytelny. Od siebie tylko dodam, że podpisali go dwaj rolnicy, mieszkańcy Ostrzyc- Józef Krakowiak i Antoni Krakowiak, pod których opieką znajdował się ten majątek.

Mapa Ostrzyc.

  Zapewne nie wszyscy wiedzieli, że wieś Ostrzyce przed laty podzielona była na dwie części. Wg zaprezentowanej poniżej mapy z końca XIX wieku, Ostrzyce podzielone były na Klein Ostritz i Groß Ostritz ( Ostrzyce Małe i Ostrzyce Wielkie). Zastanawia mnie to czy do dziś obie części mają swoje nazwy, może nawet nieoficjalne? Tego niestety nie wiem. Kolejna ciekawostka- przez wieś przepływał kanał o niemieckiej nazwie Tomnitze, który uchodził do Obrzycy.

O szkole dla małych dzieci.

 Znalazłem ciekawy zapis z kroniki parafii Podlegórz z 1880 roku, gdzie mowa jest o utworzeniu szkoły w Trzebiechowie, Ostrzycach i Podlegórzu dla dzieci od 3-6 lat.

Szkoły dla niemowląt w Ostrzycach i Podlegórzu.

„Dzięki wielkiej łasce Jej Wysokości Księżniczki Reuss, Marii Aleksandriny, z domu Księżniczki Saksonii-Weimaru, powstało chrześcijańskie przedszkole, w Trzebiechowie w styczniu 1876 roku, w Ostrzycach 10 września 1877 roku, a w Podlegórzu 2 września 1879 roku, wszystkie w bardzo przystępnych cenowo wynajętych lokalach. Dla naszych wiejskich dzieci” – pisała wówczas Księżniczka – „uważam, że wykształcenie umysłu i serca jest bardziej niezbędne niż rozwój intelektualny; ten pierwszy jest bowiem fundamentem, na którym, z Bożym błogosławieństwem i bojaźnią, rodzina może budować dobro. Wierzę, że biorąc pod uwagę różnorodne i sprzeczne prądy, które krążą w naszych czasach, nie można zrobić wystarczająco dużo dla tego wykształcenia i nie można zapewnić maluchom wystarczająco wcześnie opieki. Dlatego mój mąż i ja nie boimy się żadnych poświęceń”.

Na wyraźne polecenie szlachetnego fundatora, obie ceremonie poświęcenia opierały się na słowach Zbawiciela (Mk 10,14): „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie i nie przeszkadzajcie im, albowiem do nich należy królestwo niebieskie”. W tym duchu dzieci w wieku od 3 do 6 lat, których średnio 30 uczęszcza do szkoły codziennie, są nauczane przez specjalnie przeszkolonych nauczycieli – to wielkie błogosławieństwo dla poszczególnych parafii i ich duchowego rozwoju! Niech nigdy nie zapomną o dobru, które im wyświadczono, i zobaczą na własne oczy, co proroczo powiedział wielki przyjaciel i zwolennik chrześcijańskiego przedszkola.

„Te 3-6-letnie dzieci to bardzo słaba płeć, ale mimo to budują podwaliny nowych, lepszych czasów”.

Portret Marii Aleksandriny von Reuss.

Eleonora Karolina von Reuss.

 Wracam do postaci Eleonory Karoliny Gaspariny Luisy von Reuss z Trzebiechowa, bo była osobą nietuzinkową. 

Przypominam tablicę umieszczoną tuż przy bramie wejściowej do pałacu w Trzebiechowie. Jest tam krótki opis tej osoby. Urodziła się 22 sierpnia 1860 roku w Trzebiechowie, jako córka księcia Henryka IV von Reussa i z matki Karoliny von Greiz. 28 lutego 1908 roku wyszła za mąż za bułgarskiego cara Ferdynanda I, co już wtedy było bardzo ważnym wydarzeniem. Niestety, nie miała z nim dzieci i zmarła bezpotomnie 15 września 1917 roku.

O jej śmierci doniesiono w "Dzienniku Wileńskim" w tym oto anonsie.

Archiwalne fotografie naszej okolicy.

 Postanowiłem przedstawić Wam kilka kartek pocztowych i fotografii z lat 30-tych XX wieku z naszej okolicy. Najpierw może coś ze Smolna.

Ten drewniany most na Obrzycy pamiętają pewnie tylko starsi mieszkańcy.

Tej kartki nigdy jeszcze nie widziałem, dlatego też ją prezentuję. 

Perełka z Trzebiechowa, czyli dawne sanatorium.

Ciekawa kartka pocztowa z dawnego Podlegórza.

Kartka z Okunina. Jest o tyle ciekawa, że są tu obiekty których dziś już nie ma. Od góry z lewej: gospoda, z lewej dawny pałac, na dole z lewej: kościół i z prawej pomnik wojenny ( on na szczęście zachował się do dziś).

Dawny park w Trzebiechowie.

 Postanowiłem pozostać przy temacie Trzebiechowa przynajmniej przez jakiś czas. Korzystając z tego, że jestem w posiadaniu sporej ilości materiałów dotyczących pałacu, ale także parku i najbliższej okolicy, postanowiłem zaprezentować Wam chociaż część tych materiałów. Większość z nich pochodzi z lat 30-tych XX wieku.

Na tej fotografii z 1925 roku są: książę von Reuss z żoną i dziećmi, oraz dr Kurt Schelenz z małżonką.

Widok na park wraz ze stawem, rok 1930.

Latarnia parkowa w stylu japońskim w parku, rok 1930.

Kolejny fragment parku .

Staw w parku z mostkiem.

Alejka w parku, 1930 rok.

Kolejne ujęcie drogi w parku.

Kolejna japońska latarnia, było ich kilka.

Ta szopka ( nie wiem jak to nazwać) znajdowała się przy jednej z dróg parkowych. Nie wiem jakie było jej przeznaczenie.

Drewniany mostek w parku.

Skrzydło boczne pałacu z przejściem do parku.

Kolejny fragment  trzebiechowskiego parku.

To już całkiem co innego- pociąg na stacji w Trzebiechowie, rok około 1930.

To zdjęcie pochodzące z 1875 roku przedstawia prawdopodobnie fragment pałacu jeszcze przed przebudową.